BİR DAĞCININ GÜNCESİ - NASUH MAHRUKİ KİTAP YORUMU

Kitabı, yazar iyi tasvir yapamıyorsa bile sorun değil ben zaten okumak için en uygun havadayım diye düşünerek okumaya başladım. Bir de dışarıda kar olsaydı gerçekten tam olacaktı!

Bu kitap günlük türünde yazılmış. Aslında günlük doğru tanım mı bilmiyorum. ''Anılık'' daha doğru olabilir. Nasuh Mahruki'nin 1992 yılında  yaptığı Khan-Tengri Dağ'ına tırmanışı sırasında tuttuğu bir anılık. Kitabın son kısmında da çeşitli dergilerde yayınlanan kısa yazıları var. Orada da '95 yılına kadar olan bazı tırmanışlarından bahsediyor.

Kitabın genel kültürüme kattığı çok güzel bir ünvan var : KAR LEOPARI. 

Lenin, Communism, Korjenevskoy, Khan-Tengri ve Pobeda dağlarına (Rusya'daki bu beş 7000'lik dağlara) çıkabilenlere verilen bir ünvan Snejnıy Bars. (Aslında tam karşılığı Kar Parsı ama Kar Leoparı şeklinde kullanılıyormuş Türkiye ve İngiltere'de.) (Karşılaştırma için : Erciyes 3.000'lik bir dağ. )

İşte Nasuh Mahruki'nin aslında arkadaşlarıyla çıkmayı planladığı bu yolculuk, onların gelmelerini engelleyecek sebeplerinin çıkmasıyla tek başına başlıyor. 

Bu yolculukta farklı ülkelerden gelen ünlü dağcıları, dağda karşılaşılan Kırgızları, yabani atları, kar mağaralarını, hayatını kaybeden dağcıları, el ve ayak parmaklarını dondurmamaya çalışmayı, en çok da dağları tüm heybetleriyle dağları okuyoruz. 

Böyle bir doğa sporunun, doğa yolculuğunun içinde olmazsa olmaz şey ''düşünmektir'' bence. Yaşadığımız evreni, düzeni, kendimizi ve yaptığımız şeyden mutluluk duyuyorsak o an yaşadığımız mutluluğu. Belki tırmanmayı anlattığından çok düşündüklerini sevdim ben Mahruki’nin, yaptığı alıntıları…

Daha önce hiç dağa tırmanmadım ama dağcılık yapan insanların bunu neden tehlikesine rağmen tutkuyla yapmayı sürdürdüğünü merak ediyordum. Bu konu benim için biraz aydınlanmış oldu.

Ayrıca kitabın sonundaki fotoğraflar kısmı, Mahruki’nin kendi çektiği renkli fotoğraflarla doluydu ve çok güzeldi.

Kitaptan alıntılar kısmında hem Nasuh Mahruki’nin kendisinden hem de dağcılığa bakış açısından izler görebilirsiniz. Umarım kendinizden de görürsünüz :)

  

KİTAPTAN ALINTILAR :

• Her insanın bir hikâyesi vardır ve dünyada ne kadar arayan insan varsa o kadar da doğru yol vardır… Hepimiz ruhumuz ve yaşadığımız tecrübeler itibarı ile farklı yetenekte insanlarız. Bunun sonucu olarak da istediğimiz şeyler, bize mutluluk veren şeyler birbirinden farklıdır.

• Her şeyi bilmek, her şeyi görmek, her şeyi yaşamak, her şeyi tatmak istiyorum, bu mümkün olmayacağına göre, elden geldiğince çok şey görmeye, bilmeye, yaşamaya, tatmaya, duymaya, koklamaya çalışıyorum.

• …ama mutluyum, yağmurdan sonra toprağın kokusu, ciğerlerimi dolduran sabahın serinliği, denizi seyretmek, güzel bir kitabı bitirmek gibi, paylaşmaya ihtiyaç duymadan, içten içe de yaşanan bir mutluluk, bunları sevdiklerimle paylaşınca bir kat daha artacak bir mutluluk.

• Her zaman ruh asaletinin kan asaletinden daha güçlü olduğunu düşündüm, çünkü özgür iradenin gücüne inanıyorum. Nietzsche’nin dediği gibi soyluluğumuzun geçmişimizden değil, gittiğimiz yoldan geldiğini düşünüyorum.

• Şansıma çevremde hep doğru insanlar oldu. Dürüstlüğün son aşama olduğunu zanneden ben, asıl olunması gereken şeyin erdemli insan olmak olduğunun farkına vardım.

• Bilginin cesaret, cehaletin ise cüret verdiğini bilirim ve benim cesaretim, kendimi ve doğayı iyi tanımamdan, sınırlarımı iyi bilmemden ve Allah’ın, doğru olduğuna inandığı şeyleri yaparken insanları yalnız bırakmayacağına duyduğum sonsuz güvenden kaynaklanıyor.

• ‘’O kadar güzelsin ki, geçme dur… deyip, hiç bitmesini istemediğim o kadar çok an var ki, bunlara doğallıkla sahip olabildiğim için kendimi çok şanslı görüyorum.