BCP - TEMMUZ - FİLM : PADMAN

''Blogları Canlandırma Projesi'' blogların, her ay seçilen bir konuyla ilgili kitap-dizi-film üçlüsünden istediğini seçtikten sonra okuyup izleyip onun hakkında yazdığı ve sonra katılan diğer blogları da dolaştığı etkileşimli bir proje.  Bu ay için seçilen konu ''HİNDİSTAN''dı. Eğer siz de diğer blogların ne yazdığını görmek veya BCP'ye katılmak isterseniz sevgili Okurix'in bloğunu şuradan ziyaret edebilirsiniz. Bu ay için ben bir film izledim.

Pad Man 2018 yapım, Dram/Komedi-drama türünde bir Hint filmi. Bu sefer Hint filmi izleyemeyenler için iyi bir haberle gelmedim çünkü filmin süresi hintfilmvari :’)  2 saat 15 dakika.

Evet film, normal filmlere göre daha uzun.

Evet, filmin şarkılı kısımları var.

Yine de film konusu itibariyle izlenmeyi ve izlettirilmeyi hak ediyor bence. Hatta bu film, bazı insanlara, halat zoruyla ekran başına bağlayarak izlettirilmeli. Bunlar benim düşüncelerim tabii. Hem danslı birkaç kısmı atlamak isterseniz de ileri tuşu bir parmak ötenizde.

Pad Man’in IMDb puanı 7,9. Bence haksız bir puan değil. Bana sorsalardı da filme on üzerinden yedi puan verirdim, son yarım saat olmasaydı belki de altı. Filmin ilk yarısı daha çok bir tepeye tırmanmak gibi. Lakshmi’nin o noktaya kadar nasıl geldiğini görüyoruz. Ama ilk yarıdan sonrası bildiğiniz yokuş aşağı. Sonunda da filmden motive olmuş bir şekilde ayrılıyorsunuz.

FİLMİN KONUSU: 

Lakshmi eşini çok seven bir yeni evli bir adamdır. Hayatında her şey yolunda gitmektedir ta ki eşinin özel günleri gelesiye kadar. Eşinin özel günlerinde ped yerine kirli bezler kullandığını görür. Üstelik kadınlar bu günlerini evde değil dışarıda, balkonda oturarak geçirmek zorundadırlar. Lakshmi eşinin durumuna üzülüp bu duruma tepki gösterir ve çözüm yolları arar ama hem eşinin hem de evdeki diğer kadınların ‘’erkeklerin kadın sorununa karışmaması gerektiği’’ tepkisiyle karşılaşır. Eczanede satılan pedler fahiş fiyatlarda olduğundan eşi kullanmayı kabul etmez, Lakshmi de karısı için uygun maliyetli hijyenik ped üretmenin yollarını arar.

Filmin; batıl inançlar, körü körüne bağlanan gelenek görenekler, fahiş fiyatlar, piyasa gibi çeşitli konular üzerinde topluma ve sisteme karşı yaptığı eleştirileri var. Hepsi de o kadar üzerinde durulması gereken konular ki.

Toplumsal mesajı olan filmler deyince en azından ‘’Hint Filmi’’ olarak Türkiye’de ilk akla gelen isim Aamir Khan olur sanırım. 3 Idiots, pK gibi filmleri bizde çok popüler. Akshay Kumar’ın da son yıllarda böyle toplumsal konulu pek çok filmi var. Hatta BCP’nin ocak ayında yine Akshay Kumar’ın ‘’Mission Mangal’’ adlı filmini izlemiştim. Hindistan’ın Mars’a uydu gönderme sürecini anlatan başarılı bir filmdi.

Bu film de aynen o film gibi ‘’gerçek bir hayat öyküsüne’’ dayanıyor. Gerçek Padman’in adı ‘’Arunachalam Muruganantham’’. Filmden sonra Arunachalam Muruganantham’ın hayatını okuyunca öğrenmiştim filmin biyografik nitelik taşıdığını. Bu filmde yaşanan birçok şeyin gerçekte de aynıları yaşanmış, internette basit bir arama yaparak filmden sonra karşılaştırabilirsiniz.

 

Filmin içeriğine çok girmek istemiyorum ama yazmadan geçemeyeceğim yerler var.

-Birleşmiş devletler.

+Hangi köy orası?

-Çok büyük bir köy orası. Amerika birleşik devletleri !

+Şu suyun ortasında elinde meşale kadın olan yer mi? Biliyorum, sadece seni deniyordum.

Gitmeden önce bu şekilde bahsettiği Amerika’da öyle bir konuşma yapıyor ki o konuşmanın bende unutulmayacak bir yeri olduğu kesin. Konuştuklarının anlamlılığı bir yana bana İngilizce konuşma ve çalışma konusunda cesaret verdi bu film. Gözümde çok da büyütmeye gerek olmadığını gördüm.

Konuştuğu sahnenin manzarasının mükemmelliği mi, konuştuğu Lakmilizce(Laksmi İngilizce’si anlamında)’nin yanlışlarının mükemmelliği mi, yoksa sondaki ‘’I want, ı want..’’ dediği kısımda sesinin titremesi ve oyunculuk mu? Hangisi daha etkileyiciydi bilmiyorum.

O kadar konuştuktan sonra bir de şey demesi beni benden aldı: Tanrım o kadar İngilizce nereden çıktı? Orada konuşan ben değildim :D

 

Özetle film :

Başta beni şaşırttı. Sürekli ‘’Ciddi misiniz siz?’’ deme ihtiyacı hissettim ve üzüldüm. Zaten kolay bir fizyolojik süreç değil bir de toplumun dışlayan, pis gören bakışları altında hijyenik olmayan koşullarda bunu yaşamak hiç kolay olmasa gerek.

Daha sonra kızdırdı. Çünkü toplumu geçtim bunu kendi kendine kadınlar da yapıyordu. Ortalıklarda tam Lakshmi gibi dolaşıyordum ve tepkilere anlam veremiyordum. Hele tıp öğrencileri… Sizden beklentim daha büyüktü.

Ardından girişimcilik damarımı kabarttı. Kendimi hadi koçum yaparsın sen Lakshmi derken buldum :) Yaptı da. Üstelik Lakshmi’nin başından beri çizgisini bozmaması çok güzeldi.

Ve biraz da aydınlandım. Pedlerin içindeki şey nasıl pamuk olmaz? Bir insan nasıl pişiden bile fikir bulur? Gerçi bu adamın mars filminde de vardı yağda kızaran pişilerden marsa gitme fikri buluyordu. Bu sefer de pedin hacmini azaltma fikrini buldu. Kızarıp kabaran hamura çatalla birkaç delik açarsanız söner ya hani pişiden yine fikir buldu adam :O

En son da benim için zirveydi. Filmden aklımda kalacak en önemli sahne üstte de dediğim gibi sonda konuşma yaptığı kısım oldu.

Böylelikle de filmden memnun ayrıldım. İlk yarı biraz yavaş kalıyor son yarıya göre ama bence genel olarak güzel filmdi. İzleyecek bir şeyler arıyorsanız Padman de aklınızda bulunsun derim. Sevgilerle…