BİR BUÇUK ABARTI - ALLIE BROSH KİTAP YORUMU :

Doğru dürüst kitap okumayalı uzun zaman oldu. Kitap yorumu yazısı yazmayalı daha da uzun…

Sonunda bloğa bir yorum yazısı yazdığıma mutlu olsam da kitaptan layığıyla bahsedemeyeceğim için tam bir mutluluk olmayacak benimki. (Bu kitabı okuyalı aylar oldu da…)  Yine de bir süre bu şekilde, kitaplardan hatırımda kalanlarla yorum yazmayı deneyeceğim. Kapsamlı olmasa da bloğumda yer almasını istiyorum bu kitapların çünkü. 

Hem okurken o kadar da fotoğraflarını çekmişim özenerek. Galerimde oturacağına bloğumda otursun fotoğrafları:’)

Bir Buçuk Abartı; tam yerinde, tam zamanında, doğru kişinin karşısına çıkmasını bilen bir kitaptı. Kütüphanede rafların arasında öylesine dolaşan benim, önünden geçeceğim rafta ve dikkatimi çekebilecek bir açıklıkta öylece duruyordu. 

Hatırlıyorum, renkli sayfalarının birkaçına baktıktan sonra ödünç almak istediğim bir kitap bulmanın heyecanıyla kütüphane görevlisinin yanında almıştım soluğu. Aslında ayaküstü birkaç sayfasını okuyup çizimlerine baktığım bir kitap için fazla heyecan yapmıştım. Ama dedim ya kitap, o anda doğru insanın karşısına çıkmayı iyi biliyordu :)

KONUSU : Bir Buçuk Abartı, Allie Brosh’un bloğunda yazıp çizdiklerinin toparlanmış hâli. Yazarın bloğundan derlemeli ve eklemeli bir çizgi roman. Çizimler basit. Kurulan cümleler çok basit. Yazarın hatıralarından, çocukluğundan, ailesinden ve köpeklerinden bahsediyor. Bir dee depresyonundan  :’)

 

Sanırım beni çeken kısmı da buydu: depresyon. Bu kitaba denk geldiğimde bezgin bir haldeydim ve gülümsemeyi unutmuş gibi hissediyordum, kitapların arasında dolaşınca bir umut daha iyi hissederim diye kütüphaneye gitmiştim. Yazarın depresyonun nasıl bir şey olduğundan bahsettiği bölümü ve kendini anlatışını ayaküstü okumak bile beni güldürmeye yetince kitabı elimden bırakamamıştım. Sonra kütüphaneden çıkıp kitabı kahve eşliğinde okuyabileceğim bir yere oturmuştum.

Uzun zamandır bir şeyler okurken bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum... Hatta iyi ki gözden ırak bir yere oturmuşum da kahkaha attığımı gören insanlara deli profili çizmiyorum diye düşünmüştüm :p

Üzerinden bu kadar zaman geçtikten sonra daha rasyonel bir değerlendirmeyle kitap, okurken benim güldüğüm kadar komik miydi? Dürüst olmak gerekirse değildi. Neye o kadar güldüm bilmiyorum ama iyi güldüm :D

 

• Yazar; yer yer kendini çözümlese de felsefe, bazen güzel konuşsa da edebiyat, etkileyici bir çizimle durumları anlatma yeteneği gösterse de sanat beklentisine girmeden bunların kıyısından kıyısından okunur.

• Komedisi sitcom tadında. Beklentiyi ne kadar yükseltmezseniz sizi o kadar hazırlıksız yakalar ve kahkaha dahi attırabilir.

• Ayrıca kitabın yetişkinler için olduğunu düşünmüyorum. Çocuklar için de… Çevirisinde bile argo sayılabilecek bazı kısımlar vardı. Sırf çoğu çizimlerden oluşuyor diye çocuk kitabı olduğunu düşünmeyin. Kitabın hitap edebileceği kesim gençler ve genç kalanlar :D 

Gidin bunu okuyun diyemiyorum ama bu üç maddeye tamamsanız kitap bir yerlerden karşınıza çıkarsa şans verin pişman olmazsınız :)