DÖRDÜNCÜ AYIN DÖRDÜ : ''SABAH SERİNLİĞİ''

Nisanın dördü. 4.4.21.

Bundan sonra her ayın sırasıyla kendi gününde, nasıl gittiğine dair yazı yazmaya karar verdim. Bu kararı devam ettirebilirsem bu serinin ikincisi mayısın beşinde gelecek yani :)

Hadi hayırlısı :)

Bu ay bahara girmeye karar verdim.  Dün uyandığımda camı açtım ve ilk defa, yüzüme vuran hava dondurucu gelmedi. Serinliği yumuşak ve uyku açıcıydı.

Sabah serinliğini seviyorum. Hem de çok. Sayesinde güne Heidi gibi başlıyorum böyle sabahlarda. Hızlı hızlı hazırlanıp kendimi kırlara atmaya çıkıyorum evden. Binaların şehirlerinde kırdan kastım, park yeşillikleri olmasına rağmen :)  

Heidi gelse benden daha Heidi olamaz böyle sabahlarda :)

Normalde bir şeylere geç kalmadıkça hızlı hazırlanan biri değilimdir. Ama sabah camı açıp da dışarıda öyle bir havayla karşılaşırsam hazırlanma ve kahvaltı vaktimden alır okula yürüyerek gitmeye veririm, yani verirdim o vakti.

Gün içinde nasıl sorumluluklarım olduğu önemli olmaz. Sanki yüksüzmüşüm gibi o serinliğin içinde, güneşin parıldadığı yerlerde ısınarak gölgelerde üşüyerek henüz gecenin kırılmamış soğuğunda yürümek omuzlarımı hafifletir.

Yolumu uzatır, kaldırımlardan değil çimenlerden yürüyebileceğim bir rotayı tuttururum. Müziğimi açarım. Gözlerimi açarım. Çiçeksiz ağaçları bile görmek memnun eder beni. Yaşadığımın gerçek olduğunu hissettirir tüm bunlar bana.

Şimdi böyle bir şey mümkün değil gerçi. Ama dedim ya bahara girmeye karar verdim ben. Sanki bir şeye yetişecekmiş gibi hızlı hızlı ettim kahvaltımı dün. Sonra araladığım pencerenin kenarına geçtim. Artık yeşil çay içmeyi seviyorum. Evde kaldığımız bu sene hoşuma gitmeye başladı bu da :) Ama tabii siyah çay aşkı forevır  (´▽`ʃ♡ƪ)   

Bir de tarçın, karanfil ve zencefil var bu yeşil çayın içinde. Ben ne ara bu kadar bitkisel şeylerden hoşlanan biri oldum hiç bilmiyorum. Tarçını severdim ama o da sütlacın üstünde. 🥣

Neyse… Yeşil çayı da koydum pencerenin pervazına. Bir haftadır okumakta akut kabızlık çekiyor gibiydim. Öyle ki başka bir şey okumayı deneyeyim bari derken derken üç kitabı birden okuduğumu fark ettim. Ama hepsinde de okuma hızımın gerisinde kalıyordum iyi mi? Bu gün bahara giriyorsam madem, kitaplarım da baharı çağırsın dedim ve gittim dördüncü bir kitap getirdim pencerenin kenarındaki sehpaya. Gökyüzü gibi masmavi kapaklı da üstelik :)

Bayağı iyi geldi. Kitabı yarıladım bile. Böylece bir ‘’akut okuma kabızlığı vakası’’nı daha çözüme kavuşturmuş oldum. Okumaya devam.

Kitap yüzünden bardakta kalan yeşil çayın bir kısmını soğumuş şekilde içmek zorunda kalmamı saymazsak keyifli bir bahar sabahıydı. Ayrıca biraz pencereden dağlara bakmalı, biraz da balkona gidip çiçeklere bakmalı bir sabahtı da. Böyle başlayan bir günün devamında tabii ki daha üretkendim. Darısı bütün ayın başına. (Amin çok amin.) 🤲

Yazıyı yazarken bütün bir aya panoramik şekilde bakarım diyordum ama sazı alınca elime yine mikroskopla okuyacağınız bir ‘’bahar serinliği‘’ yazısı yazmışım. Yazarken bahsettiğim detaylarda kayboluyorum, hele ki sevdiğim bir şeyleri yazıyorsam kendimi iyice kaptırıyorum. Neyse, bu yazı umarım parçadan bütüne gider ve tüm ay böyle sabahlarla geçer. Kulağa olmayacak bir dua gibi gelse de lütfen amin diyelim nereden biliyoruz :)))

(Yaa…Böyle sabahlarla geçemez tüm ay. Nereden mi biliyoruz? Ramazan geliyor ya. Nasıl da unuttum? Neyse o zaman böyle geçmese de olur. Bu duanın kabul olmaması için en güzel sebep işte.)

 Burada da bu  ayın yazısını yazarken keşfettiğim bir parça var ( •̀ ω •́ )✧

Nisan ayında kulaklığımda çokça çalacağı şimdiden belli oldu :)  burada.